Првата диплома ја стекнал во 1963 година на Земјоделскиот факултет во Нови Сад.
За Душан Пејин од Чонопља, во близина на Сомбор, студирањето и работењето за општото добро на својата заедница било нешто во што ја вложил целата своја енергија. Таа енергија и денеска не му недостига, а тој моментално работи на докторат во областа на земјоделството, иако со сигурност вели дека веќе неформално докторирал, пишува Телеграф.рс.
Тој е вреден ученик, има високи оценки, а во иднина планира да се занимава со уште неколку проекти. А можеби сето тоа не би било толку чудно доколку Душан не наполнеше 85 години во октомври.
Љубовта кон учењето му ја всадила, како што објаснува, мајка му која била учителка.
– Се сеќавам, кога ни даваа да научиме песна на училиште, мајка ми секогаш ми даваше задача да го напишам она што го научив на хартија. И навистина, сето она што некогаш сум го запишал ми остана во сеќавање, па остана мојот метод за учење – вели Душан.
Првата диплома ја добива во 1963 година на Земјоделскиот факултет во Нови Сад. Иако бил вреден работник, секогаш на висина на задачата и со иновативни идеи, по пензионирањето, како што вели, „за инает“ целото свое време го посветил на науката.
Сега брои дури четири индекси и три дипломи на Земјоделскиот факултет – од основни студии, и две од магистерски студии. Магистрирал на 80 години бранејќи го трудот со наслов „Исхрана на млечни крави со зголемено ниво на тестенини од суви шеќерна репка“.
Како што стојат работите, му се смешка и на четвртата титула, докторат.
– Во мојата глава веќе докторирав – потсетува Душан, покажувајќи тони трудови со своите експерименти поврзани со растењето на пченката, кои ревносно ги вршел со години.
– Веќе ја докажав мојата теза, се е убаво документирано, секој чекор – објаснува тој.
Пресвртна точка за продолжување на неговото образование беше кога му требаше инженер за заштита на растенијата за компанијата што ја основаше.
– Не ми беше пречка, туку предизвик да почнам и да се специјализирам и во таа област. Имав млад ментор
Како вистински експерт кој се занимава со оваа тема, предупредува и дека годинава пропадна родот на пченката.
– Мојата тема на која работам ја започнав уште во 1967 година. Во тоа време, многу луѓе ги гледаа моите експерименти како лудост. Се покажа, меѓутоа, сега, дека сето она на што работам со години е актуелно – вели Душан.
Така одлучил своите експерименти и заклучоците што ги добил од нив да ги претвори во научен труд, што повторно го одвело до Земјоделскиот факултет во Нови Сад.
– Кога ги средив сите тие резултати, отидов на факултет и им реков: „Би правел докторска дисертација од таа област“. После осум дена ми доделија ментор, млад професор Др. Јаќимовиќ. Еден многу голем стручњак, кој ми се посвети, создаде работна шема, како сето тоа треба да изгледа. И јас се фрлив на работа – рече Пејна.
Сепак, постојаното учење и посветеноста на науката не е воопшто лесно, без разлика дали имате 20 или 80 години. Вака Душан се потсетува на раниот студентски живот и напоменува дека покрај волја и труд, важно е и полн стомак за добри оценки.
– Живеев во студентски дом, каде живеев една година со двајца Албанци со кои се дружев. Како што одев на ручек и вечера со нив секој ден, а тие не јадеа свинско месо, тие секогаш ми го даваа тоа парче месо да го јадам, а потоа се вареше од храната. И тогаш кога ќе дојде вечерта, не одам да спијам толку сит, седам под ламбата и поминувам низ се што би имале на предавањата тој ден – вели тој.
Сепак, старите навики остануваат и денес. Така, Пејна, 500 дена вршејќи ја својата господарска работа, секој ден јадеше по едно парче од омиленото чоколадо.
Семејна поддршка
– Работата бара енергија и секогаш е неопходно да се внесе вистинската количина шеќер. Омилено ми е чоколадото со лешници, но не било кое чоколадо, мора да биде вистинското, квалитетно – забележува тој.
Тој, исто така, се држи до својот систем за учење, кој го развил во младоста, дури и денес.
– Да речеме, имаме бројки од еден до илјада. Сега, на пример, прикачувам содржина на секој број, а потоа се прашувам неколку пати, кога земам број, дали знам да кажам на што се однесува. Кога сето тоа ќе се совлада, тогаш може да се каже дека нешто сте научиле. Така за два и пол месеци надминав околу 350 видови бубачки – истакнува Душан.
Семејството на Душан го поддржува во работата и студирањето, па и неговиот син Душан е академски граѓанин. Сепак, соседите се малку скептични.
– Пријателите и соседите навистина не веруваат во мене. Мислат дека сум луд – низ смеа вели Душан.
Многу проекти и идеи стојат зад овој привремен, но духовен човек. Исхраната на млечните крави со нудли од репка, исхраната на свињите, кокошките, штетните инсекти и глодарите се само дел од темите со кои се занимаваше.
– Не планирам да престанам и имам уште четири проекти на кои допрва ќе работам – одговара тој.
За својата работа доби бројни награди. Доби сребрен медал од Здружението на пронаоѓачи на Србија за патентот „Еколошка кутија за уништување стаорци што го одржуваат видот“.
На изложбата на пронајдоци на Меѓународниот саем за претприемништво „Бизнис база 2007“ во Белград ја доби наградата „Михајло Пупин“, а на Меѓународниот саем за пчеларство во Сомбор во 2005 година го освои првото место.
Исто така, тука е и наградата „Никола Тесла“ од Меѓународниот фестивал за иновации и креативност на знаење, на која е особено горд.
