Познатиот српски бизнисмен Добривоје Танасијевиќ сакал да побегне од семејниот бизнис и да стане фудбалер, но судбината го одвела во иста насока како и неговиот татко, кој ја поседувал кафаната „Сложни Браќа“. Добривоје Танасијевиќ, Ден Тана, е еден од најбогатите и највлијателните Срби во светот, а своето богатство го стекнал како сопственик на најпрестижниот ресторан во Лос Анџелес, кој го нарекуваат со неговото уметничко име „Dan Tana`s“.
Овој поранешен фудбалер и актер еднаш раскажа како купил познат ресторан за само еден долар, а пред извесно време го продаде за милиони американски долари. „Купив ресторан за еден долар, бидејќи тоа може да се направи само во Америка, никаде во светот. Сепак, тоа беше 1964 година, а денес има голема разлика.
Денес во Америка бирократијата е толку голема и комплицирана, некогаш контролите беа помали, санитарна инспекција и се останато. Тогаш веќе имав кариера како актер и фудбалер. Знаев дека угостителството е најризичната работа, бидејќи понекогаш се губат многу повеќе пари од заработените. Сепак, во Америка сите сонуваат да поседуваат ресторан, и ако не успеа Френк Синатра, кој имаше дури три ресторани, исто и Дин Мартин, кој отвори и затвори два, а не успеа и Харисон Форд… Поседувањето ресторан не е журка или забава, тоа е сериозна работа. Патем, ресторанот чинеше 30.000 долари, но според договорот со таа брачна двојка, таа година требаше да им дадам само еден долар, а после, во наредните три години по ред, по 10.000 долари“, откри Ден Тана во интервју. 
Се започна килаво
Тој изјави дека на почетокот бизнисот со ресторанот му бил вистинска катастрофа, а потоа се случил случаен настан кој променил се и му овозможил наскоро да стане сопственик на култно место каде вечераат најголемите холивудски ѕвезди и американските моќници.
„На почетокот, бизнисот не полета. Иако знаев многу од филмскиот свет и сметав на нив како мои гости, никој не сакаше да дојде. Потоа еден ден дојде мојот пријател Џио ди Маџо, сопруг на Мерлин Монро и познат бејзбол играч, со неговите пријатели, познатиот Шугар Браун од Лас Вегас и познатиот продуцент Сидни Бекерман, подоцна еден од продуцентите на филмот „Кум“.
Им понудив да купат 50 отсто од ресторанот, за 15.000 долари. Сепак, Џио ди Маџо ми кажа дека веќе има ресторант во Сан Франциско, а не сакаше ниту Бекерман. Шугарбраун ми рече, еве 15.000 долари во моментов, но мора да ја оставиш заработката настрана за мене и во готово! Одбив, бидејќи тоа значи дека треба да крадам.
Еден ден во шест попладне гледам празен ресторан, прашувам дали има резервации за вечера, ми велат има маса за четворица. Одам дома, кога се вратив, во кафеаната седеа шест луѓе, три жени и исто толку мажи. Го молам мојот голем готвач Микеле ди Гали, кој беше еден од 50-те готвачи на Мусолини, да направи ордевер од печурки и тестенини… Во таа група која резервираше маса, имаше и новинар од Лос Анџелес, од Тајмс. Не го знаев во тоа време. По два дена се појави голем текст за најдобрите тестенини во Лос Анџелес кај Ден Тане! Истата вечер, наместо 30, вечеравме дури 200! Пред ресторанот имаше неопислива гужва, сите дојдоа сами да видат што препорачува Л.А. Тајмс. И оттогаш ресторанот секоја вечер е полн, без разлика дали е дожд, земјотрес или рецесија, ништо не го спречува да работи. И денес ми велат, не знаеш ли дека Америка е во криза, знам, но не е важно, ресторанот е полн!“
Отпуштив само еден човек
Тој ја откри и, како што рече, формулата на неговиот деловен успех, која може да послужи како поука за сите оние кои имаат намера сериозно да се занимаваат со угостителство.
„Формулата за успех е што вработив луѓе кои го сакаат тоа што го работат и знаат како да го прават тоа, а немаа можност да отворат сопствен ресторан. Освен тоа, никогаш не се мешав во нивниот бизнис. Исто така барав да се купува само стока со врвен квалитет, не сакав да штедам на квалитетот, иако можев да заработам повеќе ако купев поевтина роба. Можеби ќе ви значи нешто ако ви кажам дека за 45 години отпуштив само еден човек! Тогаш кога видов дека тој го задржа бакшишот. Отсекогаш го поддржував мојот работник и го почитував, на сите работи во кои сум бил вклучен, било да е тоа фудбал, филм или ресторан, и никогаш не сум задоцнила со плата. А ако се случи во тој момент да немам доволно пари, сум позајмувал од пријатели за да ги платам работниците“, откри Ден Тана. 
Ден Тана рече дека воопшто не сакал да се занимава со угостителство затоа што пред војната неговиот татко бил сопственик на познатата кафана „Сложни Браќа“ во Белград и дека сакал да избега од семејната традиција бидејќи сè уште бил дете, практично растејќи во таа кафана, сфатил колку е ризична и напорна работа, како што рече.
Не сакав да бидам сопственик на ресторан
„Никогаш не сакав да работам угостителство! Затоа што, како дете, поради кафаната, речиси никогаш не го видов татко ми. Тој одеше рано наутро да купи стока и се враќаше доцна. Јас пораснав со мајка ми Ленка. По војната буквално се ни одзедоа. Мојот избор и мојата љубов беше фудбалот. А кога бев долу, се гордеев, знаев што сакам. Еднаш, на Божиќ во Торонто, кога четворица делевме два кромида и парче бајат леб, ветив дека никогаш повеќе нема да бидам гладен!“ 
Ден Тана се осврна и на трагичната судбина на неговиот татко. Бидејќи ја преживеал Втората светска војна, комунистите го осудиле како „гнил богаташ“, му го конфискувале целиот имот и кафаната и го испратиле во злогласниот затвор Ада Циганлија. Тогаш, сопругата и мајка Ленка се сетила дека Александар Лека Ранковиќ доаѓал во кафаната пред војната и упорно, со денови барал од Ранковиќ да ја прифати. Таа успеала, а нејзиниот сопруг бил ослободен. За иронија на судбината, тој бил поставен за шеф на сопствената кафана – „Сложни Браќа“! Овој пат работел за доброто на државата. Судбината повторно си поиграла со овој човек: загинал во сообраќајна несреќа, во автомобил Опел Рекорд, кој му го купил синот Добривоје.
Кога Ден Тана имал само 13 години, доктор Аца Обрадовиќ го однел во фудбалскиот клуб Црвена звезда. Ги измил копачките на играчите и се заљубил во фудбалот. Решил да ја напушти земјата во 1952 година. Додека чекал документи за бегалци во кампот Валка во близина на Нирнберг, тој играл фудбал за Хановер. Потоа отишол во Канада, во еврејскиот клуб Хакоа. Потоа оди во Лос Анџелес и заработува како актер.
Се откажал од глумата поради сопругата
Ден Тана се оженил со убавата актерка Андреа, со која ги имаат ќерките Габриела и Катарина, но за да го спаси бракот ја напушта актерската кариера и се посветува на угостителството. Со својот партнер отвора ноќен клуб во Холивуд „Пеперминт Вест“ во 1962 година. Потоа ја основал продуцентската куќа „Бата Продакшн“, потоа му се вратил на фудбалот и ги купил фудбалскиот клуб „Торос“ и ресторанот „Рингер“. Тој ги носи своите пријатели д-р Аца Обрадовиќ и Иван Топлак да ги постават темелите на американскиот фудбал. Не успееја, затоа што Американците претпочитаат рагби и бејзбол. Во 1964 година, го купил ресторанот „Рингиер“ на булеварот Санта Моника и го нарече со своето уметничко име „Dan Tana`s“.
