Легендата на германскиот фудбал и еден од нивните најдобри фудбалери во историјата, Лотар Матеус, имаше две можности каде што можеше доста добро да заработи од своето пријателство со Диего Марадона.
Првиот пат беше во 1986 година, кога под масата на еден ресторан во Минхен му беше ставена црна торба полна со тогашни германски марки. Вториот, пред само неколку недели, а поврзан со дресот што го носеше покојната аргентинска легенда во финалето на Светското првенство во Мексико во 1986 година, во кое Матаус и тогашната Западна Германија беа поразени со 3:2.
Стив Хоџ, англискиот играч за врска кој го носеше дресот на Марадона од четвртфиналето на тој турнир, од тој познат меч со „Божјата рака“, во мај го продаде тој легендарен дрес за тогаш рекордни 7,1 милиони фунти. Ваквиот дрес го нарече, велат пријателите, „пензиски фонд“.
Лотар Матеус (61) никогаш не бил во искушение да го замени врамениот дрес на Диего што виси во домот на Лотар во Баварија. Дресот кој беше разменет со Марадона на полувремето од финалето на стадионот Ацтека. Ако го продаде, само дополнително би ја заштитил финансиската иднина на своите четири деца.
Матеус, сепак, го врати дресот како што му кажа на аргентинскиот народ, подарувајќи му го на аргентинскиот амбасадор во Шпанија.
– Во изминатите 36 години никогаш не сум помислил „Сакам пари за овој дрес“. Беше задоволство да му се врати на аргентинскиот народ, – вели Лотар.
Во автобиографијата на Марадона, Диего изјавил дека Матеус бил неговиот најголем и најтежок ривал.
Никогаш не сум добил и никогаш не сум добил поголем комплимент. Диего беше најдобар играч во моето време. Ниту еден човек во светот не го направил тоа што можеше тој со фудбалската топка.
Игравме меѓу себе во проштални натпревари, но само еднаш во ист тим, на прошталниот натпревар на Мишел Платини во Севиља во 1988 година. Ми асистираше за голот. Потоа имавме незаборавна ноќ со многу пиво. Диего е бог во Аргентина, па беше посебно да им се подари дрес.
Поранешниот играч од средниот ред на англиските новинари им ја раскажа приказната за тоа како, како 25-годишник играјќи за Баерн, неговиот однос со Марадона, тогаш од Наполи, доведе до ненадејна посета на четворица италијански господа. Не ги нарекуваа мафијаши.
– Тоа беше по Светското првенство во 1986 година и Диего испрати група луѓе од Неапол. Тој им рекол: „Еј, мора да го донесете Матеус во мојот тим“. Беше сабота и имав натпревар од Бундеслигата во Келн. Летав за Минхен и пристигнав во италијански ресторан во 22 часот, каде мојот менаџерски тим јадеше и пиеше со овие момци цела ноќ. Ми беше објаснето што сакаат.
Имав можност да потпишам тригодишен договор со Неапол. Диего ме сакаше. Имаше и такса од еден милион германски марки, а тоа лежеше до мене на подот, во црна торба. Ако дојдам, ќе ги добијам. Секако, почнувате да размислувате, тоа беа многу пари, четири пати повеќе од мојата плата во Баерн. Но, јас реков: – „Не, никој не може да ме купи“. Тоа не беше мој начин… Тие летаа кон дома, со нивните пари, но не и мојот потпис.
Матеус на крајот потпиша за Интер и го донесе до титулата во Серија А во неговата прва сезона во 1989 година, победувајќи ги Наполи и Марадона за да заврши на второто место.
Тоа воопшто не влијаеше на нивната врска. Врска заснована на почит, родена во финалето на Светското првенство во Сиудад де Мексико, кога германскиот селектор Франц Бекенбауер го натера Матеус да го засени Марадона.
Заостанувајќи со 2-0 по еден час, тој се врати во напаѓачката улога и Западна Германија израмни во 80. минута, за Марадона да му асистира на победникот на Хорхе Буручага три минути подоцна.
Дали Матаус, со оглед на сопствениот талент, негодува на улогата што му ја додели Бекенбауер?
– Беше неопходно во овој момент, сигурно. Диего доминираше на игрите, направи се посебно. Да одевме во продолженија, верувам дека ќе победевме. Но, слушајте, најдобриот тим и најдобриот играч го освоија Светското првенство.
